Atentati në Elbasan dhe fijet e errëta të një historie të vjetër gjaku
Atentati i fundit në Elbasan nuk është thjesht një vrasje e radhës. Është një krisje e re në një plagë të vjetër që ky qytet e mban hapur prej shumë vitesh. Ekzekutimi i 43-vjeçarit, i kryer me saktësi dhe qetësi kirurgjikale, tregon qartë se autorët nuk ishin amatorë – kjo ishte një goditje e planifikuar, e matur dhe e zbatuar për të dhënë një mesazh.
Hetimi: një tjetër makinë, një tjetër grimcë në mozaikun kriminal
Pas djegies së mjetit të parë, policia vuri dorë mbi një automjet tjetër të dyshuar në Durrës. Kjo lëvizje e çon hetimin në pistën klasike të atentateve me porosi: organizatorët kanë përdorur mjete të shumëfishta, kanë pasur rrugë të parapërgatitura arratisjeje dhe kanë qenë të kujdesshëm në fshirjen e çdo gjurme.
Por pyetja që lind — dhe që organet e hetimit nuk mund ta shmangin — është: kush kishte interes ta zhdukte 43-vjeçarin nga skena?
Hasmëritë e vjetra: fije që digjen nën hirin e ngjarjeve të sotme
Në Elbasan, konfliktet nuk zhduken. Ato thjesht zhvendosen, fshihen, por mbeten gjallë si prush nën hi. Dhe rasti i 43-vjeçarit nuk është përjashtim. E kaluara e tij ka qenë e mbushur me përplasje të forta, dhe shumë prej tyre nuk ishin mbyllur kurrë me një dorë shtrëngim apo pajtim formal.
Ka pasur konflikte të hapura, të cilat në disa raste kanë shkuar deri në kërcënime të gjakut.
Ka pasur llogari të prera përgjysmë, që në Elbasan nuk harrohen.
Ka pasur hasmëri të cilat, sipas banorëve të zonave ku ka jetuar, nuk janë shuar por vetëm janë shtyrë në kohë — duke pritur momentin e duhur për t’u rizgjuar.
Në këtë qytet, një konflikt mund të pushojë për vite, por nuk vdes. Rri në pritje, ushqehet me thashetheme, me krenari, me hakmarrje të trashëguar, deri sa një shkëndijë e ndez sërish flakën. Dhe shumëkush beson se atentati i së premtes është pikërisht produkt i një zinxhiri të hershëm përplasjesh, që prej kohësh ka qenë i njohur për rrethin e tij.
Modus operandi: goditje e pastër, stil i njohur kriminal
Djegia e mjetit, lëvizja me makina të ndryshme, mundësia e përdorimit të një grupi të specializuar – të gjitha tregojnë se ekzekutorët kërkonin garanci absolute për t’u zhdukur pa lënë gjurmë. Ky është një stil i përballur disa herë në vitet e fundit, sidomos kur bëhet fjalë për eliminime që lidhen me hesapet e vjetra.
Elbasani – një terren ku hesapi i vjetër kërkon gjithmonë pagesë
Kjo ngjarje nuk vjen rastësisht në një qytet ku ndarja “mik–armik” njihet mirë, dhe ku hakmarrja trajtohet si një çështje e mbyllur vetëm atëherë kur gjaku paguhet me gjak. Elbasani ka kohë që endet mes krimit të organizuar, përplasjeve të rivalëve dhe “historive të papërfunduara” që kalojnë brez pas brezi.
Dhe atentati i fundit e vërteton: në këtë qytet, e shkuara nuk fal, thjesht pret. Patjetër duhet të investigohen hasmëritë e vjetra.
Askush në Elbasan nuk habitet më nga këto ngjarje. Sepse në këtë qytet:heshja nuk është paqe,pajtimi nuk është gjithmonë i sinqertë,dhe gjaku, kur derdhet, kërkon përgjigje.
Atentati i fundit është sinjal i qartë se cikli i vjetër i armiqësive nuk është shuar — vetëm po ndryshon formë.Dhe për fat të keq, duket se kjo histori ende nuk ka mbaruar.
Shkruar nga :Desara Bytyçi
